Deze lente,Hiroshimabrachten een week door met het spelen van hun eigen soort jazz, ritme en blues en popmuziek in de nieuwste muziekclub van Honolulu, Blue Note Hawaii in Waikiki. Sinds de band meer dan 40 jaar geleden werd opgericht, blijft het unieke geluid, gecreëerd door het combineren van westerse en Japanse instrumenten, resoneren met het publiek.
“De muziek is heel boeiend. Het publiek hield gewoon van hen. Het was een zeer succesvolle run”, vertelde Marco Olivari, algemeen directeur van Blue Note Hawaii, aan NBC News.
Het is een lange reis geweest voor de in LA gevestigde groep.
“Ik denk dat we de deur naar perceptie openen. Ik denk graag dat we dat op onze beste momenten kunnen doen.'
De leider van de band, Dan Kuramoto, is geboren en getogen in East LA. Nadat hij afstudeerde aan de California State University, Long Beach met een graad in beeldende kunst, werd hij eind jaren zestig de eerste voorzitter van het Aziatisch-Amerikaanse studieprogramma, zei hij. Maar hij ontdekte al snel een passie voor muziek terwijl hij optrad op gemeenschapsevenementen en samenwerkte met June Kuramoto, een kotospeler die hij ontmoette tijdens een gemeenschapspicknick.
“Ze was al een briljante klassieke kotoist”, vertelde Dan Kuramoto aan NBC News. "Destijds had ik zo'n psychedelische jazzrockband op de kunstacademie."
June Kuramoto werd geboren in Japan, maar groeide op in LA. Kort nadat ze elkaar ontmoetten, trouwde het paar en richtte begin jaren '70 samen met andere muzikanten Hiroshima op. Hoewel ze in 1984 scheidden, blijven ze vrienden en bandleden.
“In die tijd was Earth Wind and Fire geëvolueerd met een geheel nieuw concept met jazz en R&B, en Carlos Santana had een stem voor Latino's gecreëerd. En we dachten: man, het zou heel cool zijn als Aziaten iets hadden, iets dat in de muziek vertegenwoordigd kon worden”, zei Dan Kuramoto, nu in de zeventig.
“We zijn begonnen als een Aziatisch-Pacifische Amerikaanse garageband”, vervolgde hij. “En vreemd genoeg begon de Aziatisch-Amerikaanse gemeenschap ons een beetje te graven. Wij waren de enige band die geen Top 40-muziek speelde.”
VERWANT:Muzikant Grace Kelly 'maakt een nieuw pad' op Late Night Television
De band ontleent zijn naam aan de Japanse stad Hiroshima, die tijdens de Tweede Wereldoorlog een nucleaire explosie kreeg. “Aangezien we toch geboren zijn, is het onze erfenis om uit de as te herrijzen”, zei Kuramoto.
Ze brachten hun titelloze debuutalbum uit in 1979. Toen ze hun eerste platencontract bij Arista Records binnenhaalden, herinnert Kuramoto zich dat mensen bij de platenmaatschappij 'onder elkaar gokten dat we geen platen zouden verkopen omdat hun punt de mensen uit de Aziatische Stille Oceaan waren. niet echt dansen of zingen. En Aziatische Amerikanen luisteren niet naar muziek.”
Maar Larkin Arnold, destijds vice-president bij Arista, dacht daar volgens Kuramoto anders over.
"Larkin geloofde dat Amerikaanse muziek compleet divers was, dus tekende hij ons bij het label", zei Kuramoto. “En in de eerste drie maanden hebben we meer dan honderdduizend exemplaren verkocht. En dus won hij veel weddenschappen en het lanceerde onze carrière, omdat hij bereid was een gokje te wagen. Een zwarte man die gelooft in de Aziatische Stille Oceaan.”
“We waren een van de eerste Aziatisch-Amerikaanse groepen die airplay kregen op mainstream jazz, R&B en Quiet Storm-radio”, vervolgde Kuramoto. “We kregen wel wat popradio-spins.”
“We kregen ook grote steun van de Afro-Amerikaanse gemeenschap omdat ze onze zoektocht naar onze eigen identiteit begrepen”, voegde June Kuramoto, nu in de zestig, eraan toe. “Daar konden ze zich helemaal in vinden.”
Dan Kuramoto zei dat hij de magie van de interactie met publieksleden van Howard University, een historisch zwarte universiteit in Washington D.C., nooit zal vergeten tijdens hun eerste East Coast-tour begin jaren 80. “[Sommige toehoorders zeiden]: ‘We hadden Aziaten nog nooit eerder persoonlijk gezien. We hebben ons nooit echt gerealiseerd dat je net zo liefhebt, pijn doet en voelt als wij,'' zei Kuramoto. 'En toen June een koto-solo speelde, kreeg ze een staande ovatie van twee minuten.'
VERWANT:Jazzicoon Jimmy Borges inspireerde anderen en bracht Hawaii naar de wereld
Ondanks dat het de underdog was, werd een nummer genaamd "Winds of Change" van Hiroshima's tweede album in 1981 genomineerd voor een Grammy voor de beste instrumentale R&B-uitvoering, zei Kuramoto.
In 1985 werd het album ‘Another Place’ van de band de eerste gecertificeerde gouden plaat. Het volgende album van de groep, "Go", werd de tweede gouden plaat. En in 2010 ontving Hiroshima’s ‘Legacy’-cd een Grammy-nominatie voor het beste instrumentale popalbum. Het bevat veel van hun vroege hits, waaronder 'One Wish', dat ook een van de populairste muziekvideo's van de band is geworden.
Volgens Dan Kuramoto heeft Hiroshima in de loop der jaren wereldwijd bijna vier miljoen platen verkocht.
Gaandeweg heeft de groep ook samengewerkt met enkele grote jazzartiesten. Een van hun hoogtepunten in hun carrière was het optreden als openingsact voor Miles Davis tijdens zijn tournee in 1990.
June Kuramoto herinnert zich enkele van de uitdagingen en stereotypen waarmee ze in die begindagen te maken kregen: een keer vroegen producers hen om op te treden met stereotiepe strohoeden, wat ze weigerden.
"We moesten een beetje vechten voor onze creatieve vrijheid", zei ze. "Ze wisten niet hoe ze ons op de markt moesten brengen. Onze muziek is anders. Onze kleur is anders. We waren een soort rock, pop, jazz... 'Waar moeten we heen?" hebben we deze jongens geplaatst?'”
Hiroshima's connectie met de Aziatisch-Amerikaanse gemeenschap en hun roots heeft veel van hun muziek geïnspireerd. Dan en June schreven samen het deuntje ‘Manzanar’, als eerbetoon aan hun familieleden die tot de 110.000 Japanse Amerikanen behoorden die in Amerikaanse concentratiekampen naar de gevangenis werden gestuurd, terwijl enkele van hun familieleden vochten en stierven tijdens hun dienst in het Amerikaanse leger tijdens de Wereldoorlog. II. (De familie van Dan werd opgesloten in Manzanar in Californië. De tantes van June werden opgesloten in Amache in Colorado).
Tegenwoordig is Hiroshima een vijfkoppige band met enkele van de oorspronkelijke leden van de groep: Dan Kuramoto, op sax, fluit, shakuhachi en keyboards; Juni Kuramoto op de koto; en Danny Yamamoto op drums, percussie en taiko. Dean Cortez speelt bas en Kimo Cornwell speelt piano en keyboards.
Cornwell, nu in de zestig, werd geboren in Honolulu. Nadat hij begin jaren 80 naar L.A. was verhuisd, speelde hij met Cheryl Lynn, Ronnie Laws, Al Jarreau, Frankie Beverly and Maze en Hiroshima, voordat hij in 1990 een van de belangrijkste leden van de band werd.
VERWANT:Hoe Tabla-leraar Arshad Syed van drummen overging naar opnemen met de Grateful Dead
“Het is niet een typisch soort smooth jazzband… Het is een wereldband vanwege de diversiteit van de spelers en de diversiteit in de muziek”, vertelde Cornwell aan NBC News.
“Wat deze band uniek maakt, is volgens mij waar het vandaan komt”, vervolgde hij. “Het komt uit de jaren zeventig, toen de band voor het eerst werd geboren, de oorlog in Vietnam was geëindigd en de segregatie in de jaren zestig eindigde. Maatschappelijk bewustzijn. Veel van de muziek die we maken probeert daar iets van te weerspiegelen en ook wat vrede, welwillendheid, geluk en menselijkheid te brengen naar het publiek daar waar we van houden en dat ons steunt.
“We proberen de liefde en diversiteit van Amerika te verspreiden en te zijn wie je bent, door op te komen voor je principes en overtuigingen”, zei hij.
Op Blue Note Hawaii juichte het publiek terwijl Hiroshima deuntjes uitvoerde van zijn nieuwste cd genaamd “Liederen met woorden.” De live studio-opname bevat hun hits, waaronder 'Roomful of Mirrors' en 'Thousand Cranes'. Het is ook het eerste volledig vocale album van de band met twee gastzangers, Terry Steele en Yvette Nii.
Toen hem werd gevraagd hoe hij hoopt dat Hiroshima het verschil zou kunnen maken, pauzeerde Dan Kuramoto even en zei toen: ‘Ik denk dat we de deur naar perceptie openen. Ik denk graag dat we dat op onze beste momenten kunnen doen.'
Hij voegde eraan toe: ‘We hebben het over het samenbrengen van mensen via onze cultuur. En dat is een reis waarvan je het geluk hebt dat je er even op mag springen. Gedurende onze carrière hebben we zoveel berichten van mensen gehad over de genezing die onze muziek voor hun leven heeft betekend. En veel beter dan dat wordt het niet.”
Volg NBC Aziatisch Amerika opFacebook,Twitteren,Instagram, EnTumblr.