Mattheüs 2:1-12
Jezus geboren in Bethlehem: volgens de Schrift
Wilt u alstublieft samen met mij in uw Bijbel Mattheüs hoofdstuk 2 opslaan. Terwijl we onze studie voortzetten in het evangelie van de Heer Jezus Christus volgens Mattheüs. Vorige week hebben we ons geconcentreerd op de omstandigheden van de geboorte van Jezus en de aard van onze Heiland. Enkele dingen die Matteüs ons leert over wie Hij is. Zijn maagdelijke geboorte toont Zijn goddelijkheid en Zijn volmaakte menselijkheid. Zijn naam Immanuel herinnert ons aan het mysterie van de incarnatie. Zijn eigenlijke naam, Jezus, degene die redt, herinnert ons eraan dat Hij is gekomen om ons te redden van de zonde, om ons te redden voor heiligheid. Deze week beginnen we in hoofdstuk 2, waarin de aanbidding van die Christus uiteen wordt gezet. Laten we luisteren naar het woord van de levende God.
Nadat Jezus was geboren in Bethlehem in Judea, in de dagen van koning Herodes, zie, wijzen uit het oosten kwamen in Jeruzalem aan en zeiden: Waar is de geboren Koning der Joden? Want wij hebben Zijn ster in het oosten gezien en zijn gekomen om Hem te aanbidden.” En toen de koning Herodes dat hoorde, werd hij verontrust, en heel Jeruzalem met hem. En hij verzamelde alle overpriesters en schriftgeleerden van het volkbegonom van hen te vragen waar de Christus geboren zou worden. En ze zeiden tegen hem: 'In Bethlehem in Judea, want zo is geschreven door de profeet: 'EN JIJ, BETHLEHEM, LAND JUDA, BENT GEENSZINS ONDER DE LEIDERS VAN JUDA; WANT UIT U ZAL EEN HEERSGER VOORKOMEN, DIE MIJN VOLK ISRAËL ZAL HEDEN.' ' Toen riep Herodes in het geheim de magiërs en vernam van hen wanneer de ster verscheen. En hij stuurde ze naar Bethlehem en zei: "Ga en zoek zorgvuldig naar het Kind; en wanneer je hebt gevondenZoom,rapporteer aan mij, opdat ook ik mag komen en Hem aanbidden. En de koning gehoord hebbende, gingen zij heen; en zie, de ster die ze in het oosten hadden gezien, ging voor hen uit, totdat hij kwam en bleef staan waar het Kind was. En toen ze de ster zagen, verheugden ze zich buitengewoon met grote vreugde. En zij kwamen het huis binnen en zagen het Kind met Maria Zijn moeder; en zij vielen neer en aanbaden Hem; en terwijl ze hun schatten openden, boden ze Hem geschenken aan in de vorm van goud, wierook en mirre. En gewaarschuwd zijndeur Allahin een droom om niet naar Herodes terug te keren, vertrokken ze via een andere weg naar hun eigen land.”
Zo eindigt deze lezing van Gods heilige en geïnspireerde woord. Moge Hij er Zijn zegeningen aan toevoegen. Laten we in gebed naar Hem kijken.
Onze Heer en onze God, behoed ons voor de vertrouwdheid van deze passage. We hebben het zo vaak gelezen. We hebben het zo vaak gezongen. We hebben het zo vaak gehoord. Misschien op de knieën van onze vaders en onze moeders. Misschien in de zondagsschool. De vele associaties van groot sentiment met deze passage. Maar herinner ons er vandaag aan dat deze passage bedoeld is voor onze instructie, voor onze training, voor onze opbouw, voor onze correctie, onze opbouw in rechtschapenheid. Verlicht dus door de Geest de geesten, zodat we wonderbaarlijke dingen in uw woord mogen aanschouwen. Want we vragen het in Jezus' naam. Amen.
Er zijn veel heerlijke dingen in deze passage waarover ik vanmorgen met u zou willen praten. Maar ik moet mezelf disciplineren om me op slechts een paar te concentreren. Er zijn vier dingen die ik vandaag in het bijzonder onder uw aandacht wil brengen in deze passage. Ten eerste de verhulling van Christus, ten tweede de openbaring van Christus, ten derde de aanbidding van Christus en ten vierde de geboorte van Christus. We nemen ze in die volgorde.
I. De verborgenheid van Christus in Israël.
Het eerste dat ik vanuit Gods woord onder uw aandacht wil brengen, is de verborgenheid van Christus in Israël. Is het niet opvallend dat we heidenen uit het oosten hebben die de koning komen aanbidden, maar in Israël hebben noch de koning, noch de religieuze leiders, noch het volk enig idee dat de Messias van God in de wereld is gekomen. Hij is bekend bij de heidenen, maar verborgen in Israël en die waarheid, mijn vrienden, leert ons zeker dat God Christus moet openbaren als we Hem willen zien, als we Hem willen omhelzen.
Denk aan de voortgang van het verhaal van Matthew. Mattheüs schrijft zijn evangelie met het oog op zijn geliefde joodse broeders. Hij wil dat ze tot geloof in de Messias komen. Maar is het niet interessant dat het verhaal dat hij als eerste vertelt over de geboorte van Christus niet te maken heeft met de joodse gelovigen die komen om de langverwachte Messias te aanbidden, maar met heidenen uit het heidense oosten, Babylonië of Perzië die komen om de Messias te aanbidden? de enige ware Messias. Het is zo vreemd dat deze magiërs als het ware uit het niets verschijnen en deze ster volgen en aankondigen dat ze zijn gekomen om de koning van de Joden te aanbidden. En als ze dit aan het Joodse volk in Jeruzalem bekendmaken, worden ze met verbijsterde blikken begroet.
De koning van Israël, zoals die bestond in die dagen, was een man genaamd Herodes. We kennen hem in de Bijbel als Herodes de Grote. Hij was in de laatste jaren van zijn regering. Als onze chronologie klopt, leefde deze koning Herodes nog maar een jaar of twee. En toch, als hij hoort over deze koning van de joden die ergens in Israël is geboren, maakt hij zich onmiddellijk zorgen over de stabiliteit van zijn heerschappij. Herodes was trouwens geen volbloed Jood. Herodes was een Idumeeër of een Edomiet. Zijn vader kwam uit Edom. Zijn moeder was een Arabier. Nu kunt u zich voorstellen hoe de Joden van zijn tijd in Israël over hem dachten met betrekking tot zijn trouw aan het ware geloof. En Herodes zelf was blijkbaar geen praktiserende jood, want zelfs de Idumeeërs waren tegen die tijd tot het judaïsme bekeerd. Hij kent niet eens de Bijbelpassage die de geboorteplaats van de Messias specificeert. Hij moet naar de religieuze leiders gaan om daar achter te komen. En dat was niet een van de vragen die onder Israël een diep duister geheim zou zijn geweest. Als je als kind je profeten op de Hebreeuwse school had bestudeerd, zou je hebben geweten dat de Messias uit Bethlehem zou komen. Maar Herodes ontmoet het nieuws van deze heidenen niet alleen met onverschilligheid, maar ook met angst en uiteindelijk woede.
Hoewel zijn karakter niet volledig wordt weergegeven in de passage die we vandaag lezen, zullen we volgende week zien hoe sluw, hatelijk, slecht, kwaadaardig en achterbaks deze man kan zijn. Deze man had bijna zijn hele familie vermoord om door de Romeinen tot koning te worden gekroond. In de passage die we volgende week lezen, zal Herodes de kleine kinderen afslachten, de kleine mannelijke kinderen in Bethlehem, gewoon om te proberen de heerschappij veilig te stellen die aan het wegglijden was toen zijn leven wegglipte. Laat me terloops zeggen dat Herodes voor die daad, voor de slachting van de onschuldigen in Bethlehem, twee millennia lang is belasterd. En toch, aanstaande zondag, wanneer velen van ons hart zijn gericht op de kwestie van de heiligheid van het leven, als we ons een noodlottige dag herinneren in 1973, toen er veel veranderde in dit land met betrekking tot onze kijk op de heiligheid van het leven, zullen we niet veel langer onder zijn oordeel staan? Een handvol onschuldigen heeft deze man afgeslacht. Miljoenen en miljoenen zijn jaar na jaar in onze handen.
Merk op dat Herodes zich wendt tot de religieuze leiders in Jeruzalem. Hij gaat naar de hogepriesters, degenen die de leiders zijn van het hoogste gerechtshof van Israël, de Sadduceeën en anderen die door hen zijn aangesteld. De huidige hogepriester en degenen die geen hogepriester meer zijn en hij zegt tegen hen: waar zal de Christus geboren worden? En hem wordt rechtstreeks verteld, uit de profetie van Micha, die we vandaag lezen, dat hij in Bethlehem geboren zal worden. Maar is het niet interessant dat noch Herodes, noch de religieuze leiders iemand samen met de magiërs naar Bethlehem sturen om te zien of dit waar is? Herodes en de religieuze leiders van Israël gaan beide met onverschilligheid en angst het woord van de geboorte van de Messias tegemoet. En zelfs de mensen over wie ons in vers 3 wordt verteld dat ook zij verontrust waren, geheel Jeruzalem met hen. Zelfs zij kwamen niet op weg naar Bethlehem.
De mensen van Jeruzalem waren alleen verontrust omdat ze de reputatie van wraakzuchtige Herodes kenden. Ze wisten hoe hij iedereen die tegen zijn heerschappij was op brute wijze had onderdrukt. En ze vreesden toen ze hoorden dat een rivaliserende koning aanspraak maakte op de troon van Israël. Ze vreesden dat hij weer een pogrom zou beginnen, een nieuwe oorlog tegen velen in de stad Jeruzalem. Ze waren verontrust, maar niemand, niet de koning, niet de religieuze leiders, en niet het volk, geen van hen had zicht op de geboorte van de Messias. De Messias werd geboren in Israël, maar Hij was verborgen voor Israël.
En dit, vrienden, herinnert ons er zeker aan dat God Christus moet openbaren als we Hem willen zien en Hem willen omhelzen. En dit herinnert ons aan de mogelijkheden van zeer religieuze mensen, die een grote erfenis en openbaring bezitten, de Schriften, de verbonden, de beloften, die blind zijn voor geestelijke zaken. Omdat het niet uitmaakt hoe groot het licht is als we geen ogen hebben om te zien. Als we geestelijk blind zijn, maakt het niet uit hoe verblindend het spirituele licht is, we zullen het niet zien. En dus hebben deze heidenen het licht gezien. Maar niemand in Israël, behalve de herders, en de kleine familie van Maria en Jozef verheugden zich over de komst van de Messias waarop ze hadden gewacht sinds de tijd van Abraham en Adam vóór hem. Geestelijke blindheid is een reële mogelijkheid, zelfs voor degenen die erg religieus zijn en de geschriften van God bezitten.
Zijn we tegenwoordig geestelijk blind? Hebben we de komst van de Messias herkend? Hebben wij de knie voor Hem gebogen? Hebben we de pelgrimstocht naar Bethlehem gemaakt om Hem te aanbidden? Hebben wij Hem door geloof omarmd als onze Heer en Heiland? Hebt u in Hem onze redding en ons alles gevonden? Als we dat niet hebben, verschillen we in principe niet van Herodes of de religieuze leiders of het volk van Jeruzalem in hun tijd. De verborgenheid van Christus in Israël, ach, het is een mysterie.
II. De openbaring van Christus aan de heidenen.
Het tweede waar ik u op wil wijzen is de openbaring van Christus aan de heidenen. Als het verrassend is dat de Messias naar Israël komt en niemand het lijkt te weten of er iets om geeft, is het nog verrassender dat God kinderen heeft op een afgelegen plek, ver van het woord van God, ver van de profeten van weleer, ver van de land van Abraham, ver van het land Kanaän. En Hij brengt ze naar Bethlehem om te aanbidden. En dit herinnert ons eraan, mijn vrienden, dat God Christus heeft aangesteld als de enige ware Redder van de wereld. Hij is niet alleen de Redder van Israël. Hij is niet alleen de hoop van Israël. Hij is de enige hoop van de wereld. En van verre brengt hij aanbiddende heidenen naar Bethlehem om zijn zoon te aanbidden.
Is het niet verbazingwekkend dat Herodes en de priesters en het volk zich niet bewust zijn van de meest gedenkwaardige gebeurtenis in de geschiedenis van Israël, dat heidenen uit Chaldea of Babylonië of Perzië honderden kilometers hebben gereisd om Hem te aanbidden? Is het niet verbazingwekkend dat God Zijn Christus aan deze heidenen heeft geopenbaard en dat ze vol vreugde de Zoon van God gaan aanbidden? En is het niet verbazingwekkend dat God in vers 12 deze heidenen beschermt tegen de plannen van Zijn eigen volk, die ze zeker ongedaan zouden hebben gemaakt vanwege de onrust die ze veroorzaakten. Wanneer we deze heidenen hun weg naar Bethlehem zien maken, worden we eraan herinnerd dat Christus de enige ware Redder van de wereld is. Er is redding in geen andere naam. God zei niet: Israël, u heeft uw Messias, en de naties kunnen de hunne hebben. Er is één Messias voor de naties. En de heidenen in deze passage aanbidden die ene Messias, ook al kent Israël Hem nog niet. De openbaring van de Christus aan de heidenen. Het is iets verbazingwekkends. God brengt Zijn zoon op ironische wijze ter wereld. Zijn eigen volk kent Hem niet, maar de magiërs reizen vanuit het oosten om Hem te aanbidden.
III. De aanbidding van Christus.
Ten derde zou ik u willen wijzen op de aanbidding van Christus in deze passage. In vers 2 en in vers 11 wordt benadrukt dat de Wijzen kwamen om te aanbidden. En we leren hieruit dat God verwacht dat Zijn Zoon, Zijn goddelijke Zoon, Zijn eniggeboren Zoon, wordt aanbeden. Hij verwacht dat Hij aanbeden wordt. Tweemaal in deze passage benadrukken de magiërs dat ze komen om Christus te aanbidden. Weet je, Matthew vertelt ons een prachtig verhaal. Het is een mysterieus verhaal dat hij vertelt, omdat alles wat hij ons vertelt twee of drie vragen bij ons oproept. Hij vertelt ons over de Wijzen. We beginnen ons meteen af te vragen, nou, wie waren ze? Hij vertelt ons over de ster. En hij geeft ons er details over. En we beginnen ons af te vragen: wat is deze ster? Ik bedoel, is dit iets dat God creëert voor de ervaring? Is dit in samenhang met de planeten en de hemellichamen? Wat is dit? En we beginnen dit allemaal te vragen? Hoe wisten de magiërs dat ze naar Jeruzalem moesten gaan? Hoe wisten ze dat ze Maria en Jozef in Bethlehem konden vinden? Hoe is dit allemaal gebeurd? Honderden vragen komen in ons op.
En geleerden hebben niet alleen jaren, maar eeuwenlang over al deze vragen gepuzzeld. Matthew vertelt het ons niet. Hij dringt voortdurend door om één waarheid naar voren te brengen. Hij benadrukt de waarheid dat deze magiërs, wie ze ook waren, gekomen waren om Christus te aanbidden. Matthew vertelt ons niet wie de magiërs zijn. Bijbelgeleerden hebben jarenlang gediscussieerd over de Wijzen. Kwamen ze uit Perzië? Kwamen ze uit Babylonië? Waren het tovenaars? Waren het prinsen? Waren het astrologen of astronomen? Hoe wisten ze wat de ster was? Was dat iets dat ze van Daniël hadden opgepikt? Of was dat iets dat ze oppikten van de Joden die hun weg naar Arabië hadden gevonden? Hoe wisten ze deze dingen? Hoeveel waren er? We zingen, 'wij drie koningen', maar Matthew vertelt ons niet dat er drie koningen waren. Hij vertelt ons alleen dat er drie geschenken waren. En we leiden daaruit af: "Nou, er moeten drie koningen zijn geweest." Maar alles wat Matthew ons vertelt, is dat het er meer dan twee waren. Of in ieder geval twee van hen. Ze waren meervoud, Magi. Het zijn er twee of meer. Het kunnen er veertig zijn geweest. Het kunnen er twee zijn geweest. Maar er waren Magiërs. Hij vertelt het ons niet. Matthew vertelt ons niet hoe ze gekleed waren. Matthew vertelt ons niet hoe ze heten. Hij vertelt ons hun latere geschiedenis niet. Hij vertelt ons niet wanneer ze sterven. Hij vertelt ons niet waar ze begraven zijn. Al deze vragen laat hij je achter. Als Matthew een verslaggever was geweest, zou zijn redacteur hem hebben ontslagen.
Maar Mattheüs vertelt u wat hij u vertelt, omdat hij wil dat u zich concentreert op het feit dat deze heidenen kwamen om de Christus van God te aanbidden. Hoe weinig kennis ze ook hadden van de waarheid, ze waren er door geloof toe gebracht de Christus van God te aanbidden. Merk op dat Matthew je niets vertelt over de ster. Hij vertelt niet hoe dit tot stand is gekomen. Hij vertelt je niet wat voor soort uitblinker dit is. Was dit een conjunctie van Jupiter en Saturnus, zoals veel astronomen hebben gesuggereerd? Was het de conjunctie van planeten? Was het een komeet? Was het een uniek hemellichaam dat speciaal voor deze omstandigheid door God was geschapen? Op een gegeven moment lijkt het zich te gedragen als een gewone ster, en op andere punten beweegt het. Matthew vertelt het je niet.
Maar wat het u wel vertelt, is dat deze heidenen kwamen om de Christus te aanbidden. Dat is het enige belangrijke feit dat hij in de passage naar huis blijft rijden. En deze waarheid herinnert ons eraan dat het Christuskind niet alleen een aanleiding is voor sentiment, hij is niet alleen een persoon die bewonderd moet worden. Dit Christuskind moet aanbeden worden omdat Hij de Zoon van God is. We hebben allemaal mooie herinneringen aan deze passages die misschien in de loop der jaren in de kersttijd zijn voorgelezen. En er hangt een groot sentiment aan dat seizoen. Maar Matthew beseft dat Christus meer is dan een aanleiding voor sentiment. Hij is de ware Christus van God. En veel mensen van de wereld die zeggen: “Oh, ik bewonder Christus. Hij is een geweldige morele leraar. Hij is de grootste morele leraar die ooit heeft geleefd. Ook al ben ik het niet eens met de meeste dingen die Hij zei over moraal, oh, hij was een groot profeet. Hij was een apocalyptische profeet die opriep tot het einde van de wereld.” Mensen zeggen van alles over: “O, wij bewonderen Christus. Wij zijn niet tegen Christus. We geloven gewoon niet dat Hij God was. We geloven niet dat Hij de enige weg was.”
Maar is het niet interessant dat Paulus ons vertelt dat niet elke knie zal buigen en niet elke tong zal belijden dat Jezus Christus de grootste morele leraar is die ooit heeft geleefd. Niet dat elke knie zal buigen en elke tong zal bekennen dat Jezus Christus een sociale revolutie heeft teweeggebracht die de wereld zoals wij die kennen heeft veranderd. Maar dat Jezus Christus door elke knie en elke tong zal worden beleden als Heer, als de enige ware Messias, de God van Israël, die de Redder van de wereld is.
De aanbidding van Christus is waar Matteüs op wijst over deze heidenen, en hij wil dat jij, en hij wil dat ik de knie buig voor Christus. Hebt u de knie voor Christus gebogen? Heb je Hem erkend als Heer van alles? Kun je de woorden van "All Heil the Power of Jesus' Name" echt zingen? Kunt u zeggen: "Hem tot Heer van Alles kronen?" Hij is de Heer van alles wat Matteüs zegt, en daarom moet Hij aanbeden worden. En zo zien we de aanbidding van Christus in deze passage.
IV. De geboorte van Christus.
Het laatste waar ik u vandaag op wil wijzen, is de geboorte van Christus. In de geboorte van Christus, zoals opgetekend in de verzen 5 en 6, en in de profetie van Micha, en ook in vers 11, zien we dat God de geboorte van Christus roept om in overeenstemming te zijn met de profetieën van de Schrift. Volgens de Schrift, volgens die profetie van Micha die we eerder vandaag lazen. De geboorte van Christus was profetisch voorzegd. Het was vooraf verteld door de profeten van Israël. En een van de dingen die dat ons geeft, is Gods eigen bevestiging dat dit zijn Zoon is. Hij zei zevenhonderd jaar van tevoren door de mond van de profeet Micha dat zijn Zoon zou komen, geboren zou worden in Bethlehem en zijn volk zou weiden. Dit bevestigt wie Jezus is. Het bevestigt Zijn identiteit. Het bevestigt Zijn bediening. Het bevestigt Gods zegeningen op Zijn leven en op Zijn bediening. Het vertelt ons iets over onze Heiland.
Zelfs de gaven die in deze passage aan Christus worden gegeven, leren ons lessen. Ik weet dat goud en wierook en mirre veel toepassingen in de Bijbel hadden. Ik zou dat geen moment ontkennen. Maar ik ben er niet zo zeker van dat Origin 1700 jaar geleden niet gelijk had toen hij wees op het specifieke gebruik van goud en wierook en mirre om iets te onthullen over de persoon en het werk van de Heer Jezus Christus. Origin zei: "Goud als voor een koning, mirre als voor iemand die sterfelijk is en wierook als voor God." Zou het kunnen dat juist de geschenken die aan de koning worden gegeven, in Gods voorzienigheid zijn ontworpen om het werk van Christus te verlichten? Ursula von Williams begreep deze waarheid toen ze het prachtige gedicht aan het schrijven was dat door haar man, Ralph Vaughn Williams, in zijn kerstoratorium werd gebruikt.Vandaag. Dit zijn haar woorden, “Goud uit de aderen van de aarde brengt Hij. Rood goud om de koning der koningen te kronen. Macht en glorie hier opgesloten in een talisman van goud. Wierook uit die donkere blikken werd verzameld in oostelijke zonsopganglanden. Wierook om zowel overdag als 's nachts te branden om de gebeden van priesters te dragen, zal zeggen. Mirre is een bitter geschenk voor de doden. Geboorte maar begint het pad dat je bewandelt. Uw weg is kort. Uw dagen voorspeld door mirre en wierook en goud. Het is waar. De Heer openbaart ons zelfs de Heiland in de geschenken die Hem door de koningen zijn gegeven.
Maar laat me ter afsluiting zeggen, mijn vrienden, terwijl we nadenken over de geboorte van Christus en zijn incarnatie. Dat Zijn geboorte net zo relevant is, zo verbluffend, even noodzakelijk; het is vandaag net zo essentieel als toen. We leven in een wereld met welvaart die de dromen van de utopieën te boven gaat, en we leven in een wereld van technologie die de hoofden van onze grootvaders en overgrootvaders en betovergrootvaders zou hebben verbijsterd. En toch hebben die technologieën en die welvaart onnoemelijk veel leed en isolement en verdriet gebracht. We denken aan de transporttechnologieën die we hebben waarmee we de wereld in 24 uur kunnen omspannen, iets waar onze voorvaderen maanden over hadden gedaan. En toch heeft juist die capaciteit voor transport ons in een isolement gebracht. Wist je dat elk jaar twintig procent van het Amerikaanse publiek verhuist. Heb je enig idee wat dat doet met de structuur van het gezinsleven, familiebanden, vriendschapsbanden en relaties. We zijn een natie van vreemden geworden, zoals de sociologen ons hebben verteld. Juist die vervoerscapaciteit stelt een gezin van vijf in staat om elke avond op supertijd op vijf plaatsen te zijn, terwijl we ons op dat tijdstip van de dag rond de tafel verzamelden om tijd door te brengen met elkaar. Onze zeer technologische capaciteiten stellen ons vandaag in staat om eenzaam leven te leiden. Temidden van al onze welvaart en onze technologie verzamelen mensen zich in steden, met miljoenen mensen eromheen, die alleen wonen.
Zelfs dit voertuig waarin we ons vandaag bevinden, dit voertuig van televisie waarmee nieuws van de uiteinden van de aarde in je woonkamer kan worden gegoten, heeft isolatie veroorzaakt. Want er is ons verteld dat de meeste mensen in dit land alleen naar die uitvinding kijken, en zelfs als ze te midden van gezinnen zijn, zijn ze geïsoleerd omdat ze zich verhouden tot een machine. En zo zien we toenemende isolatie. We voelen dat eenzaamheid in onze cultuur, en dat eenzaamheid en isolement slechts een symptoom van zonde is. Het is een symptoom van de gevolgen van de zonde in de wereld, die goede dingen neemt en ze gebruikt voor slechte doeleinden.
Is het niet geweldig dat onze Heer ons geen boek uit de hemel heeft gestuurd om ons te vertellen hoe we onszelf kunnen redden? Is het niet geweldig dat onze Heer ons geen instructies voor zelfredding vanuit de zalen van de hemel heeft gestuurd? De Heer is in ons vlees in de wereld gekomen. Hij kwam zo dichtbij mogelijk naar ons toe, zodat als u vandaag een van die slachtoffers van isolatie bent, ik u kan vertellen dat God met ons is in Christus. Hij kwam zelf uit de hemel om ons te verlossen, omdat Hij ons niet alleen van onze zonden wilde redden, maar Hij wilde ons in een relatie met Hem en een relatie met elkaar brengen. En dus heeft Hij in Zijn eigen incarnatie de muren van isolement doorbroken die ons tegenwoordig overal omringen.
Oh, de incarnatie is net zo relevant en krachtig als het ooit is geweest. Ben je een slachtoffer van isolatie en zonde? Heb je het gevoeld? Heb je geen idee waar je heen moet? Kijk naar degene voor wie de heidenen uit het oosten hun knieën bogen. De Heer. De Heer van glorie. "Wie is Hij daarginds? Aan wiens voeten vallen de herders? Het is de Heer, wonderbaarlijk verhaal. Het is de Koning, de Koning der glorie.” Moge de Heer Zijn woord zegenen. Laten we in gebed naar Hem kijken.
Onze Heer en onze God, wij aanbidden U voor dit onschatbare geschenk. En we aanbidden Christus, de Messias en Heiland van de wereld. We vragen dat U zich vandaag zou haasten, in de wetenschap dat de Heer de aarde bedekt zoals het water de zee bedekt. En we zullen U de lof en eer geven. Want we vragen het in Jezus' naam. Amen.